ارزیابی شاخص های توسعه پایدار در بافت های فرسوده شهری(نمونه موردی: محله همت آباد مشهد)

بخش قابل ملاحظه ای از سکونتگاه های ایران در بافت های فرسوده شهری قرار گرفته است. این بافت ها یا هسته های قدیمی شهرها بوده و به مرور زمان دچار فرسودگی و عدم کارایی شده اند و یا در دوران معاصر بدون رعایت ضوابط و مقررات معماری و شهرسازی شکل گرفته واز این رو اکنون با مسایل و مشکلات بسیاری روبرو بوده و این مشکلات را به کل شهر نیز تسری می دهند. این بافتها در اثر کوتاهی در نگهداری و زنده سازی آن به مکانهایی برای انجام اعمال خالف و پاتوقی برای افراد معتاد و بیمار است که به بافتهایی نا کارآمد و مسیله دار از منظر کالبدی،عملکردی، اجتماعی و ... تبدیل شده اند. از مواردی که باعث می شود به مسیله بافتهای قدیمی و فرسوده توجه داشت استفاده از مصالح ارزان و قدیمی در اکثریت ساختمانها است، انتخاب مناطق فرسوده شهری برای اسکان مهاجران و قشر کم درآمد شهر نشان از افزایش روزافزون مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد.هدف اصلی این تحقیق با توجه به وسعت دامنه مشکلات این بافتها دستیابی به اهداف توسعه پایدار در بهسازی این مناطق می باشد.بر این اساس تحقیق حاضر به ارزیابی شاخص های پایداری در جهت احیای بافت فرسوده محله همت آباد که در شمال شرق شهر مشهد واقع شده است میپردازد. این پژوهش از لحاظ هدف،کاربردی و از لحاظ روش ، توصیفی-تحلیلی می باشد و نحوه ی جمع آوری اطلاعات در بخش معرفیمفاهیم اولیه از روش کتابخانه ای و در بخش جمع آوری مستندات از طریق مطالعات میدانی(پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده )است.به طور کلی نتایج تحقیق بیانگر وضعیت نامطلوب محله همت آباد در رابطه با شاخص های کالبدی، اقتصادی و اجتماعی توسعه پایدار می باشد از این رو در جهت بهسازی این محله و دیگر محلات فرسوده از سمت سازمان ها و مدیران مسیول اقدام جدی و موثر صورت پذیرد.