بررسی خصوصیات الگوی توزیع مکانی معابر در تشخیص بافت فرسوده با استفاده از GIS (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

از مهمترین دغدغه های شهرهای امروزی مسیله بافت های فرسوده شهری است، که علاوه بر تاثیر بصری نامطلوب درشهرهای بزرگ و درحال پیشرفت، ضریب مقاومت پایینی در برابر بلایای طبیعی دارند و لذا لزوم شناسایی آنها براساسمعیارها و شاخص های نوین اولین قدم برای احیا و نوسازی این بافت ها محسوب می شود. با این اوصاف در تحقیق حاضرتشخیص کمی بافت فرسوده شهر کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین پهنه فرسوده از شاخص تراکم تعویضجهت و نوع معابر استفاده شده است. اساس این مدل بر این اصل استوار است که خطوط در محل تغییر جهت و نوعمسیر، واجد گره می شوند. جهت تعیین گستره و درجه این درهم ریختگی از مدل هسته تراکم و جهت تفکیک مرزیپیکسل ها از الگوریتم ساده سازی BI استفاده گردید. در گام بعدی جهت اعتبارسنجی مدل، خطوط هم ارزش شاخصفوق الذکر بر تصویر ماهوارهای شهر کرمانشاه با رزولوشن متوسط 2 × 2 متر منطبق گردید. سپس توزیع معابر بافتفرسوده در مقابل توزیع کلی معابر با استفاده از روش خود همبستگی Morans I در سطح اطمینانی 99 درصد مقایسهگردید. نتایج بیانگر دقت بالای روش یاد شده در تشخیص بافت فرسوده با توجه به انطباق خطوط هم ارزش شاخصتراکم گره های موجود بر تصویر ماهوارهای شهر کرمانشاه است. همچنین توزیع جهت کلی معابر سطح شهر دارای الگویمنظم است و در مقابل در بافت فرسوده الگوی تصادفی و کاملا بی نظمی مشاهده می شود. مهمترین عوارض موجود درپهنه بافت فرسوده مشخص شده توسط مدل، بازار سنتی شهر، میدان جلیلی، محلات سرچشمه و فیض آباد، و خیابانمدرس است.