بررسی و تحلیل شاخص های یکپارچه سازی مداخله در سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی:ناحیه منفصل نایسر شهر سنندج)

مسیله اسکان غیررسمی در شهرهای کشورهای درحال توسعه مانند ایران صرفا نه درماهیت رشد شهرنشینی بلکه ناشی از ضعف برنامهریزی و مدیریت شهری در جهت کنترل وبهبود این نوع ازسکونت گزینی است. اصول مدیریت شهری ایران منطبق با اصول حکمرواییشهری نبوده و دارای عملکرد سنتی دیوانسالارانه ی همراه با تمرکز قدرت است این شیوه مدیریت و مداخله در مواجه با بافت های ناکارآمدو اسکان غیررسمی همواره با چالش های محتوایی و رویه ای بسیاری مواجه بوده است. بنابراین بایدرویکردهای نوین مدیریت شهری بامفاهیمی مانند: مشارکت، شراکت، پاسخگویی، شفافیت، زیست پذیری، عدالت، اجتماعات محلی، توزیع قدرت و اختیارات،پایداری همه جانبهشهری،حضور نهادهادر نظام تصمیم سازی و تصمیم گیری شهری، توسعه نهادهای محلی، ظرفیت سازی نهادی، همگرایی نهادها، سرمایهاجتماعی،هم افزایی نهادها،نظام قانونی مناسب،حقوق شهروندی و ...را کلید واژه اصلی خود قرار داده است را به کار گرفت. هدف این مقالهبررسی و تحلیل شاخص های یکپارچه سازی مداخله در سکونتگاه های غیررسمی می باشد محله نایسر سنندج به عنوان نمونه موردیبررسی می گردد. روش به کار رفته روش توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی می باشد و ابزار گردآوری داده ها اسناد کتابخانه ای و میدانیو استفاده از پرسشنامه می باشد. ابتدا شاخص های یکپارچه سازی با توجه به توجه به نظر 15 تن از نخبگان انتخاب شد و سپسپرسشنامه ای طراحی شد. جامعه آماری شامل سه گروه مردم و دولت و نهادهای عمومی(اعضای ستاد توانمدسازی) و فعالان بخشخصوصی بود که برای ساکنان 384 نمونه برای اعضای ستاد 18 و برای فعالان بخش خصوصی 400 نمونه انتخاب و پرسشنامه توزیع شد.و داده ها بر اساس آزمون های آماری T و همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان که این شاخص ها با اقدام یکپارچه فاصله زیادی دارند و در واقع مدیریت مداخله در حال حاضر به صورت یکچارچه نمی باشد و دارای نگرش و کارکرد سنتیاست و نتیجه این نوع نگرش ناکارآمدی طرح های ساماندهی و گسترش مسایل شهری در بافت های اسکان غیررسمی است و در واقعظرفیت نهادسازی محلی و جلب مشارکت مردم،حضورمدیریت های مردمی و خصوصی در فرایند مدیریت شهری و تقویت سرمایهاجتماعی درون ومیان نهادی ضرورت مداخله در قالب یکپارچه می باشد.