برنامه ریزی فرهنگی و برنامه ریزی شهری با تاکید بر نقش سرمایه های فرهنگی با مشارکت شهروندی

اهمیت حفظ تعادل میان نیاز های اجتماعی ، اقتصادی و محیطی حال و آینده از طریق توسعه انسانی پایدار، تغییر الگو وسرمشق را در مدیریت شهری و ارایه خدمات آن پدید آورده است. این دگرگونی با ورود مفاهیمی چون مشارکتشهروندی و مقتدرسازی حکمرانی شهر رخ داده است.موضوع این مقاله بررسی رابطه بین فرهنگ و تولید فرهنگی و نیز رابطه بین برنامه ریزی فرهنگی و برنامه ریزی شهریاست. به طوری که، برنامه ریزان و مدیران شهری بیش از پیش ضرورت توجه به برنامه ریزی فرهنگی شهری و یافتننقطه اتصال میان برنامه ریزی شهری و برنامه ریزی فرهنگی را احساس می کنند. علاوه بر این ، برنامه ریزان شهریاخیرا این ضرورت را دریافته اند که شهر بیش از آنچه که پیش تر تصور می شد هویتی فرهنگی دارد و لذا هرگونه برنامهریزی شهری منطقی و واقعی می باید حساسیت های لازم را نسبت به هویت فرهنگ شهرها و نیز تقویت هویت فرهنگیشهروندان در زندگی شهری مدرن در خود داشته باشد.مقاله حاضر با رویکرد کیفی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به انجام رسیده است. در این مقاله نویسنده تلاش دارد مفهوم مقتدرسازی شهروندان را از دیدگاه های گوناگون ، با بررسی ابعاد سه گانه سرمایه فرهنگی به بحث نهد و در پایانوابستگی سطوح مختلف مشارکت و مقتدرسازی را با وظایف حکمرانی و مدیریت شهری مطلوب و موثر مورد بررسی قراردهد. هدف کلی مقاله معرفی این مفاهیم است. و در آخر با توجه به نتایج پژوهش به طرح جامع فرهنگ شهروندی درخصوص مشارکت شهروندی، مدیریت شهری می رسیم.