بررسی سبک دلبستگی بر شادکامی و سلامت روانی زوجین که کودک پیش دبستانی درشهر مشهد

دلبستگی که به عنوان پیوند عاطفی کودک- مادر است، تعیین کننده بهداشت و سلامت روانی فرد است و یکی از مهم ترین عوامل موثر در تعاملات بین فردی است که در دوران کودکی شکل گرفته و با توجه به محیطی که در آن تحول یافته است. تحقیقات نشان داده افراد دلبسته ایمن، شادکامی بالاتری دارند و هرچه دلبستگی ناایمن تر باشد، افراد میزان شادکامی پایینتری را تجربه می کنند. با توجه به استمرار سبک های دلبستگی از کودکی به بزرگسالی و نیز اهمیتی که تاثیر نوع دلبستگی و شادکامی در ایجاد آرامش و بروز هیجان ها و آشفتگی های روحی فرد دارد، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی و شادکامی با سلامت روانی زوجین دارای کودک پیش دبستانی شهرستان مشهد میباشد. طرح پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بوده و جامعه مورد مطالعه کلیه زوجین دارای فرزند پیش دبستانی در ناحیه 2 و 4 شهر مشهد در سال تحصیلی 1394 است، حجم نمونه به شیوه خوشه ای چندمرحله ای از هر ناحیه دو پیش دبستان و از هر پیش دبستان 50 نفر از والدین به صورت کاملا0 تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار سنجش، پرسشنامه سبک های دلبستگی کولینز و رید (RAAS،( شادکامی آکسفورد (OHI (و سلامت عمومی (GHQ (که پس از سنجش اعتبار و پایایی پرسشنامه ها، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج داده ها نشان داد که متغیرهای شادکامی و سبک دلبستگی ایمن نقش زیادی در تبیین سلامتروان دارند. براساس نتایج دادههای به دست آمده افراد با سبک دلبستگی ایمن از سلامتروان بیشتری برخوردارند و سبکهای دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا باعث کاهش سلامتروان می شوند.