تحلیل تفسیری معنای ذهنی خیرین اصفهانی از عدم کمک به مراکز سلامت زنان

این مقاله سعی بر آن دارد تا به تحلیل معنای ذهنی خیرین اصفهانی از عدم کمک به سازمان های سلامت زنان بپردازد. سازمان های مذکور طی چندسال گذشته با مصوبه ی هیات دولت برای رسیدگی به زنان درمعرض آسیب های اعتیاد و روسپی گری (به صورت مستقیم یا غیر مستقیم) تشکیل شده است. ازطرفی مسیولان این سازمان ها با نیازهای مالی مواجه هستند و از طرف دیگر با پاسخ منفی خیرین مواجه می شوند. بسیاری از پژوهشگران و مسیولان در این حوزه نیز اعتقاد دارند که نیاز مالی می تواند از دلایل مهم روی آوردن افراد به کجروی ها باشد. به همین منظور بااستفاده از رویکرد کیفی و روش شناسی پدیداری به تحلیل پرداخته تا فهمی همدلانه از دیدگاه شرکت کنندگان در پژوهش به دست آورد. اطلاعات ازطریق 10مصاحبه ی عمیق گردآوری شده و با روش هفت مرحله ای کلایزی تحلیل شده است. یافته ها حاکی از آن است که خیرین اصفهانی نه تنها در رابطه با کمک به زنان درگیر آسیب های اعتیاد و تن فروشی مخالفت سرسختانه دارند، بلکه در این مخالفت خود رویکرد سلب مسیولیت یا اعمال خشونت نسبت به این زنان را نشان می دهند. در مقوله ی مخالفت سلبی، شاید بتوان مدعی شد که با کدهای نداشتن اعتماد به افراد و مسیولین و ارجاع مسیولیت ساماندهی این افراد به دولت به-گونه ای با فرافکنی مواجه هستیم. در این رویکرد دیدگاه های مردسالارانه نسبت به زنان آسیب دیده و همچنین زنان مسیول این سازمان ها به وضوح به چشم می خورد. در مقوله ی مخالفت قهری، نه تنها با رویه های سلب مسیولیت از خود مواجهیم بلکه شاهد نظرات خشونت آمیز و درخواست برای اعمال مجازات و حتی از بین بردن افراد درگیر آسیب از جانب خیرین هستیم.