بررسی مولفه های نظریه آموزش ترغیبی و تاثیر آن در یادگیری دانش آموز محور

یادگیری از مهم ترین فرآیند هایی هستند که ترمیم و تجدید زندگی آدمیان به آن وابستگی دارد. در قرن بیستم تلاشی دایم برای ایجاد اشکالی جدید از آموزش بنا به مقتضیات زمانی صورت گرفت. در هزاره سوم، دوره آموزش به روش سنتی بدون پویایی و رویکرد تحولی به سر آمده و آموزش و پرورش برای حفظ و بقای خود و ایجاد قابلیت برای تغییرات مثبت در فراگیران، نیازمند اتخاذ شیوهای اثربخش تری می باشد. هدف از مقاله حاضر تبیین نظریه آموزش ترغیبی به منظور ارایه راهکارهای عملی تحول در نظام آموزشی سنتی می باشد. اینکه چگونه معلمان می توانند دانش آموزان را به یادگیری تشویق یا دلسرد کنند، از موضوعات اصلی نظریه آموزش ترغیبی است. ترغیب در امر یادگیری و آموزش، محرکی اساسی برای فراگیر به حساب می آید. هدف نظریه ترغیبی یافتن تعادل و توازن میان عملکرد شخصی و اجتماعی است. در آموزش به شیوه ترغیبی، روش های تدریس فعال و مبتنی بر همیاری بعنوان راهکار های اجرای یاد دهی یادگیری فرآیند محور ارایه گردیده است. مقاله حاضر، به بررسی مبانی نظری آموزش ترغیبی و تبیین مولفه های آن، می پردازد.