بررسی رابطه منبع کنترل (درونی – بیرونی) با نشانگان وانمودگرایی در نوجوانان شهر اصفهان

دوره نوجوانی از نظر ویژگیهای خاص روانشناختی و شخصیتی و تاثیر بسزایی که در رشد دانش و آگاهی وکسب مدارج علمی در بزرگسالی فرد دارد بسیار حایز اهمیت می باشد. لذا با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف تعیین رابطه منبع کنترل (درونی - بیرونی) و برخی متغیر های جمعیت شناختی با نشانگان وانمودگرایی انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است و دربین 415 نفر از نوجوانان (گروه سنی 12 تا 21 سال) شهر اصفهان در هر دو جنس که به شیوه تصادفی خوشه ای از جامعه آماری انتخاب شده بودند، اجرا شد. گرد آوری اطلاعات نیز از دو طریق 1) آزمون نشانگان وانمودگرایی کلانسکلانس( با ضریب پایایی 0/96) و آزمون سنجش منبع کنترل راتر( با ضریب پایایی 0/85) انجام شد. اطلاعات و داده ها نیز از دو طریق آمار توصیفی (توزیع فراوانی، فراوانی درصدی، میانگین ) و استنباطی (آزمون همبستگی، t مستقل دو گروهی، تحلیل واریانس دوراهه وتحلیل واریانس چندمتغیره) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نیز نشان داد که با افزایش نمرات به سمت سبک بیرونی، نشانگان وانمودگرایی کاهش می یابد (p<0.01) و نشانگان وانمودگرایی در افراد دارای سبک اسنادی درونی (63/659) بالاتر از افراد دارای سبک اسناد بیرونی(59.800) است. همچنین نتایج بین نشانگان وانمودگرایی دختر و پسر تفاوتی را نشان نداد ولیکن بین سبک اسنادی دختر و پسر (t=4/213 و p> 0.01) تفاوت نشان داده شد و بین نوجوانان دارای والدین با تحصیلات متفاوت در مورد نشانگان وانمودگرایی و حتی در بین نوجوانان دارای گروههای سنی متفاوت در سبک اسنادی تفاوتی مشاهده نشد.