فرهنگ پذیری و سازگاری در میان جوانان کرد

این مقاله درصدد بررسی اشکال مختلف فرهنگپذیری )یکپارچهسازی، قومی، ملی و پراکنده( وسازگاری )روانی و فرهنگی-اجتماعی( و رابطهی آ نها با هم در میان جوانان کرد است. جامعهی آماری جوانان بین سنین 18 تا 29 سال کرد در شهرهای کرمانشاه و جوانرود میباشد. روش تحقیق پیمایش و تکنیک جمعآوری داده پرس شنامه است. رویکرد بررسی، فر دمحور )تحلیل خوشه( و متغی رمحور )تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل رگرسیون( است. نتایج حاصل از تحلیل خوشه را نیمر خهای فرهنگپذیری نامیدیم، که نیمرخ قومی شامل 30 درصد از پاسخگویان، نیمرخ ملی شامل24/5 درصد از پاسخگویان، نیمرخ یکپارچهسازی شامل 5/ 34 درصد از پاسخگویان، و نیمرخ پراکنده شامل 11 درصد از پاسخگویان است. با تحلیل رگرسیون آشکار شد که وجود توامان فرهنگ ملی و قومی باعث سازگاری روانی و فرهنگی-اجتماعی بیشتری میشود. جهتگیری قومی، سازگاریروانی را بیشتر م یکند و در سازگاری فرهنگی-اجتماعی تاثیر زیادی ندارد. تاثیر جهتگیری ملی در سازگاری فرهنگی-اجتماعی با جهتگیری قومی تفاوت چندانی ندارد