مدیریت منابع انسانی در آموزش عالی

لازمه مدیریت منابع انسانی، ارزیابی عملکرد آن است. کارایی شاخص مناسبی برای سنجش عملکرد و تحلیل پوششی داده ها روشی توانمند برای ارزیابی کارایی محسوب می شود. حوزه آموزش عالی و به طور خاص دانشگاه ها همواره نیازمند ارزیابی عملکرد اساتید خود می باشند. در اینمقاله با بررسی تعدادی از منابع داخلی و خارجی تعداد 71 ورودی و خروجی تاثیر گذار بر کارایی اساتید مشخص گردید، سپس با اقدامی میدانی و توزیع پرسشنامه بین خبرگان، ورودی ها و خروجی های مذکور به صورت ابتدایی و بر اساس اهمیت آن ها مورد رتبه بندی قرار گرفت. با بررسی انجام شده روایی پرسشنامه موردتایید و پایایی آن نیز با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تصدیق قرار گرفت. در مرحله دوم با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP 3 ورودی و 2 خروجی برتر انتخاب شد، سپس بر اساس روش فرایند تحلیل پوششی داده هاDEA و با توجه به میزان ورودی ها و خروجی های منتخب، کارایی 71 نفر از اساتید دانشگاه علم و فرهنگ مورد مطالعه موردی قرار گرفت. نتایج نشان داد که 5 نفر از اساتید روی مرز کارا قرار می گیرند و 77 نفر از آن ها ناکارا هستند. در نهایت، تحلیل نتایج بدست آمده بر اساس مجموعه های مرجع 3، پیشنهادات مناسبی برای ارتقای کارایی چنین واحدهایی را به دنبال داشت