ارزیابی اقتصادی و طول عمر میکروسرفیسینگ نسبت به سایر آسفالتهای حفاظتی

در کشور ایران به دلیل نیاز به توسعه و رشد صنعت راهسازی و نیاز روزافزون به ارتقاء شاخص های مرتبط با آن، منابع زیادی در جهت نگهداری، بهسازی و توسعه شبکه موجود مصرف می شود. یکی از مهمترین چالش های مسیولین عملیات ساخت و نگهداری راه ها (خیابان ها، بزرگراه ها و فرودگاه ها)، بالا رفتن هزینه اجرای آسفالت با ضخامت های بالا به دلیل گرانی قیر و مواد اولیه، هزینه نگهداری مستمر آنها و عمر مفید و قابل بهره برداری از روکش آسفالت می باشد که بطور مستقیم بر بودجه سالانه و هزینه های این بخش تاثیرگذار است. آسفالت سطحی ریزدانه (میکروسرفیسینگ) از متنوع ترین ابزارها در تعمیر و نگهداری جاده ها می باشد که در رده روش های ترمیم و نگهداری فراگیر پیشگیرانه قرار میگیرد و میتواند طیف گسترده ای از مشکلات امروز خیابان ها، بزرگراه ها و فرودگاه ها را رفع نماید. این نوع آسفالت ضمن پرکردن ترک های کوچک (ترکهای به عرض 3 میلیمتر) هم، سطح روسازی را احیا نموده و هم روشی مقرون به صرفه جهت نگهداری روسازی ها به شمار می آید. از مزایای این روش به راندمان بالای پخش، حداقل انسداد ترافیکی، تامین سطحی هموار، آببند و با مشخصات اصطکاکی قابل قبول اشاره نمود. در صورتی که این نوع آسفالت به خوبی طراحی شده و با تجهیزات مناسب اجرا شود نتایج خوبی در اصلاح خصوصیات اصطکاکی سطح رویه داشته و اثرات شیارهای چرخ ها را اصلاح کرده و ناهمواری های سطحی را به حداقل میرساند. در این تحقیق توصیفی تحلیلی و کتابخانه ای، به بررسی عملکرد آسفالت حفاظتی میکروسرفیسینگ و مقایسه اقتصادی و همچنین طول عمر آن با دیگر آسفالت های حفاظتی و شیوه ساخت و اجرای صحیح آن را براساس توصیه استانداردهای کشورهای اروپایی ابداع کننده این سیستم، به تفضیل بیان میکند، پرداخته شده است.