بررسی قابلیت نفوذپذیری توده‌های سنگ مسیر قطعه دوم تونل بزرگ زاگرس

نفوذپذیری زمین از جمله پارامترهای مهم در طراحی تونل‌ها می‌باشد. مناسبترین روش برای تعیین ضریب نفوذپذیری توده سنگ‌ انجام آزمون‌های صحرایی است و یکی از روشهای رایج برای این منظور آزمایش فشار آب موسوم به لوژون می‌باشد. جریان آب در توده سنگ عمدتا به ویژگی‌های سیستم ناپیوستگی‌های آن بستگی دارد. از آنجا که نمی‌توان بازشدگی درزه‌ها و میزان ارتباط میان آنها را به صورت برجا اندازه‌گیری نمود، از روش‌های غیرمستقیم مانند بررسی مغزه‌های به دست آمده از گمانه‌ها استفاده می‌شود. آزمایشات لوژون متعددی در عملیات حفاریهای ژئوتکنیک و مطالعات شناسایی تونل انتقال آب بزرگ زاگرس در محدوده قطعه دوم این تونل جهت تعیین شرایط هیدرولوژیکی و ژئوتکنیکی انجام شده است. در این مقاله پس از مرور کوتاهی بر نتایج به دست آمده از مطالعات فوق به بررسی قابلیت نفوذپذیری توده‌های سنگ مسیر تونل و ارتباط آن با شرایط زمین‌شناسی منطقه و وضعیت توده سنگ، بر اساس نتایج به دست آمده میزان نفوذپذیری و اندیس درجه کیفی سنگ (RQC)، پرداخته می‌شود.