تاثیر آموزش جهت یابی و حرکت بر کسب مهارتهای مثبت اجتماعی در دانش آموزان نابینا

هدف از پژوهش حاضر مطالعه تاثیر آموزش تحرک و جهتیابی بر مهارتهای اجتماعی دانش آموزان نابینای 12 تا 18 ساله پسر بوده است که به صورت یک تحقیق شبه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. حجم نمونه مورد بررسی در این پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان نابینای پسر 12 تا 18 ساله مراکز آموزشی استثنایی و نیز تلفیقی شهر تهران در سالتحصیلی 95 - 94 بود که این گروه نمونه در دو گروه گواه ) 15 نفر( و آزمایش ) 15 نفر( مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی مهارتهای اجتماعی از مقیاس مهارتهای اجتماعی SSRS استفاده شد. آموزش تحرک و جهتیابی نیز با استفاده از جزوهآموزشی تهیه شده توسط محقق در این زمینه به صورت ده جلسه آموزشی صورت گرفت. برای تحلیل نتایج از آمار توصیفی و سپس تحلیل کو واریانس و واریانس استفاده شد. نتایج نهایی پس از بررسی آماری نشان داد که برنامه تحرک و جهت یابی موجب افزایش مهارتهای اجتماعی مثبت گروه آزمایش کهاین برنامه را دریافت کرده اند در مقایسه با دانش آموزان گروه کنترل شده است.