واکاوى موانع مشارکت زنان در عرصه های تصمیم گیری و مدیریتی کلان در کشورهاى با اکثریت جمعیت مسلمان (با تاکید بر کشورهای اسلامی)

جامعه سنتی طی قرون متمادی وظیفه اصلی زنان را در محدوده خانه و خانواده تعیین کرده و نقش زن در خانواده را، نقشی عاطفی و احساسی دانسته و زن با انجام دادن مسیوولیت هایی چون همسرداری و مادری موظف به اجرای این مسیولیت بوده است. درحالیکه نقش مرد سرپرستی خانواده بر مبنای کنش عقلایی و کسب درآمد معرفی شده است. اما درجامعه مدرن امروز، در نتیجه تغییرات قانونی، حقوقی و اجتماعی که در دویست سال اخیر رخ داده است، موقعیت زنان تغییر یافته و تا حدودی از نابرابری های جنسیتی زنان و مردان کاسته شده است. با این حال با وجود پیشرفت های محسوسی که در زمینه تحصیلات و مشارکت های اجتماعی زنان در کشورهاى اسلامى حاصل شده است، زنان علیرغم داشتن تواناییهاى مدیریتى در حد مردان هنوز نتوانسته اند سهم شایسته ای از پست های مدیریتی را به خود اختصاص دهند. پژوهش حاضر به بررسی این مساله پرداخته که چه موانعی سرراه مشارکت زنان در عرصه های مدیریتی و تصمیم گیری وجود دارد. نتایج حاصل از بررسی زمینه های تحقیقیاتی موجود در این موضوع به معرفی و دسته بندی این عوامل بدین شرح منجر شد: 1- باورهای زنان و عدم اعتماد به نفس آنها نسبت به توانایی های مدیریتی خود 2- فرهنگ و باورهای مرد سالاری و عدم اعتماد به توانایی های زنان 3- موانع قانونی و برنامه ریزی در سطح کلان و اجرایی 4- محدودیت هایی از لحاظ تردد و امنیت زنان 5- کمبود آموزش های حرفه ای زنان به دلیل باورهای غلط مذهبی