عوامل موثر بر اجتماع پذیری فضاهای عمومی

امروزه در بسیاری از شهرهای کشورمان ، عرصه های عمومی غالبا به نیاز انسان به عنوان یک موجود اجتماعی به درستی پاسخگو نبوده و مردم تنها به فضاها و اماکن عمومی شهری به عنوان مسیری برای گذر می نگرند، در واقع این فضاها به جای آنکه مردم را به مکث و حضور و برقراری مراودات اجتماعی دعوت کنند، آنها را به عبور تشویق می کنند و دیگر تجربه دیدارهای چهره به چهره ، تعاملات اجتماعی ، تجربه دیدن و دیده شدن و حس تعلق جمعی به عنوان یکی از مهمترین نیازهای انسان به درستی اتفاق نمی افتد، نتیجه این امر از جنبه روانشناختی انزوای اجتماعی و از جنبه سیاسی و فرهنگی از دست رفتن سرمایه اجتماعی است. از این نظر، تدارک و تجهیز فضاهای عمومی مسیله ای است که باید در مطالعات زندگی روزانه مورد بررسی قرار گیرد. هدف این پژوهش شناخت معیار ها و شاخصهای تعامل پذیری فضا و تاثیر آن در طراحی پلازاها و میادین شهری به منظور بالا بردن کیفیت محیطی این فضاها می باشد .