بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اجتناب شناختی فردی در دانشجویان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اجتناب شناختی فردی در دانشجویان دختر دانشگاه انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. شرکت کنندگان، شامل 20 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه لرستان که به طور تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه 10 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های دو گروه، به پرسشنامه اجتناب شناختی رفتاری پاسخ دادند. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایشی در 9 جلسه یک و نیم ساعته درمان گروهی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی شرکت کردند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین نمرات اجتناب شناختی فردی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش پیدا کرده است (0/006> p).نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که طرحواره درمانی هیجانی می تواند به عنوان مداخله ای موثر برای کاهش اجتناب شناختی فردی مورد استفاده قرار بگیرد.