توسعه ابزارهای یکپارچه سازی با هدف مدیریت شبکه های نوآوری در سیستم های تولیدی پیچیده: درس آموخته هایی از فاز طراحی هواپیمای ir-150

طراحی هواپیماهای مدرن را می توان جزء سیستم های تولیدی پیچیده برشمرد که نیازمند تنوع و عمق زیادی از دانش های مختلف است. دانش های گسترده مورد نیاز در این پروژه ها، خارج از توان مهندسی یک بنگاه منفرد است. در حالیکه انجام فعالیت ها در پروژه های پیچیده نیازمند شبکه از بازیگران مختلف است، یکپارچه سازی این فعالیت ها خود یکی از مهمترین چالش های پیش رو است. سوال اصلی این مقاله بر چگونگی حل مشکل یکپارچگی در پروژه های پیچیده متمرکز است. این مقاله، موضوع مورد نظر را در قالب یک نمونه تک موردی که مناسب برای موضوعات و رویدادهای نادر همچون پروژه های سیستم های تولیدی پیچیده است، مورد بررسی قرار می دهد. با توجه به نمونه IR-150 نه چالش کلیدی جهت یکپارچگی فعالیت های فاز طراحی پروژه استخراج شد. و با توجه به شرایط پروژه 12 راهکار و ابزار برای یکپارچه سازی بکار گرفته شده است. برخی از این راهکارها در پروژه های مشابه مانند توسعه هواپیمای دریم لاینر 787 بکار رفته است و برخی از انها مانند تضمین تسهیلات اعطایی به شرکت های تامین کننده داخلی توسط دولت منحصر به این پروژه می باشد.با توجه به یافته های اصلی تحقیق، پیشنهاد می شود مدیران پروژه های پیچیده، پویایی های پروژه های سیستم های تولیدی پیچیده، ارتباطات عمیق میان فعالیت ها و منحصر بودن ابزارهای یکپارچه سازی با توجه به هر پروژه را به ویژه در کشورهای در حال توسعهمدنظر قرار دهند.