بررسی محور ضد هژمون روسیه، چین و ایران: امکان یا عدم امکان

نوع قطب بندی در نظام بین الملل بسترساز شرایط مختلف ازجمله صلح، نزاع، رقابت و همکاری در میان بازیگران مختلف صحنه بین المللی است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دنیا با روند تک قطبی ایالات متحده روبه رو شد و این کشور توانست یکجانیه گرایی خود را در بسیاری از عرصه ها به نمایش بگذارد. این روند نتوانست به صورت مستمر ادامه پیدا کند و برخی کشورها با توسعه و افزایش قدرت خویش توانسته اند خود را به عنوان قدرت های بزرگ و منطقه ای معرفی کنند و با انگیزه های مختلف مشترک، بخصوص مقابله با هژمون گرایی، محورهای ضد هژمونیک را شکل دهند. روسیه و چین از نمونه های مهم قدرت های بزرگ هستند که با چشم انداز ایجاد ارتباط با قدرت های منطقه ای مانند ایران یکی از محورهای ضد هژمون هستند که موردتوجه تحلیل گران سیاسی قرارگرفته است. اما یافته ها نشان می دهد که باید با احتیاط بیشتری برای همکاری این سه کشور از عنوان محور ضد هژمون استفاده کرد. بر این اساس سوال اصلی مقاله این است که آیا یک محور ضد هژمون در سطح جهانی به رهبری روسیه، چین و ایران در برابر آمریکا در حال شکل گیری است در پاسخ فرضیه ای شکل می گیرد مبنی بر این که سه کشور تاکنون به یک درک مشترک از میزان خطر هژمونی آمریکا و دیگر مسایل جهانی دست نیافته اند و این مسیله مانع از تحقق عملی محور ضد هژمون خواهد شد. مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی موارد مذکور می پردازد.