سازمان هوشمند و مدیریت بحران

بر اساس آمارهای موجود، وقوع حوادث و بلایا در قرن گذشته رو به گسترش است و این امر تهدیدی جدی برای حیات و توسعه جامعه بشری می باشد. این پدیده ها با منشا طبیعی یا انسان ساخت؛ ابعاد مختلف زندگی انسانی شامل سلامت، دارایی، محیط زیست، معاش و خدمات روزمره زندگی انسانی را مختل و استمرار فعالیت های اجتماعی را غیرممکن می کنند. سازمان ها ی پاسخگو و مسیول در بحران، روش ها ، الگوها و طرح های مختلفی را بدین منظور بکار می گیرند در نتیجه همیشه نتایج یکسانی بدست نیامده و این سازمان ها عملکرد متفاوتی در این زمینه داشته اند. اما در برخی موارد مشاهده شده که حتی الگوها و روش های یکسان در سازمان های مشابه نیز پاسخ های متفاوتی در مواجه با بحران بدنبال داشته است. با توجه به این که سازمان های هوشمند،قابلیت و مهارت خاصی را جهت کسب، سازماندهی و به اشتراک گذاردن انواع دانش های موجود خود دارند، این سازمان ها با مدیریت دانش قادرند همواره رفتارشان را با محیط متغیر و پویا منطبق نمایند و به عملکردشان بیافزایند، در این مقاله به مسیله هوشمند بودن سازمان و مدیریت بحران پرداخته می شود. مواد و روش ها: این مقاله حاصل یک مطالعه مروری است که به صورت مرورجامع منابع انجام شده است . برای نگارش این مقاله از جستجوی وسیع کتابخانه ای و مقالات معبتر داخلی و خارجی استفاده است . یافته ها: سه عامل مهم که در تعریف و تشخیص بحران از دیدگاه تصمیم گیری نقش عمده دارند، عبارتند از: شدت تهدید ، تداوم زمانی و غافلگیری . بحران های مختلف برحسب اینکه میزان هریک از عوامل سه گانه فوق در آنها شدید، متوسط یا ضعیف باشد درجه بندی می شوند. که شدت تهدید زیاد، طولانی بودن زمان حادثه و غافل گیری از ویژگی های بحران های حاد هستند. از سویی دیگر با نگاهی به ویژگی های یک سازمان هوشمند در می یابیم که این نوع سازمان برای دستیابی به اهدافش بر اساس دانشی که از محیط داخلی و خارجی دارد سازگاری را به وجود می آورد. با توجه به مراحل مدیریت بحران که شامل : پیشگیری و کاهش اثرات ، آمادگی ، پاسخ و واکنش در برابر بحران و بازگشت به وضعیت قبل از سانحه است؛ آیا هوشمند سازی سازمان های پاسخگو در زمینه بحران ، به نحو موثری می تواند بحران را مدیریت کند بحث و نتیجه گیری: با توجه به چرخه بحران می توان نتیجه گرفت هرچند سازمان های یاد گیرنده و هوشمند توانایی پاسخ مناسب تر در همه مراحل چرخه بحران را دارند ، اما این مهم در مراحل آمادگی و پیشگیری بسیار بیشتر نمود پیدا می کند.