بررسی مقایسه ای میزان تراکم خال و مساحت روشنه در روشنه های طبیعی و انسان ساخت

روشنه ها (روزنه های تاج پوشش) با استقرار گونه جدید و گسترش مناظر طبیعی، تنوع زیستی جنگل را افزایش می دهند وتاثیر متفاوت آن در جنگلهای چند آشکوبه و تک آشکوبه بر کف جنگل را میتوان در افزایش تراکم ریشه ها و رطوبتسطحی خاک و چرخهی مواد غذایی بیان کرد. این مطالعه در محدوده جنگلهای توتکی شهرستان سیاهکل در سه پارسل109، 110 و 120 انجام گرفت. در این پژوهش برای جمع آوری داده های مربوط به وضعیت خال گروه از روش نمونه برداری تصادفی سیستماتیک استفاده و سپس میزان زادآوری در هر روشنه که خال گروه بودند شمرده و قطر برابر سینه با کولیس وارتفاع آنها با سونتو و شاخص اندازه گیری شد و میزان تراکم خال گروه با احتساب مساحت روشنه محاسبه شد. نتایجشمارش تعداد خالگروه در هر یک از پارسل ها نشان داد که بیشترین خال گروه مشاهده شده از نوع گونه خرمندی(Diospyros lotus) با فراوانی 32 خال و کمترین فراوانی مربوط به گونه راش (Fagus orientalis) با 2 خال گروه در سه پارسل بوده است. بالاترین میانگین قطر برابرسینه را خال گروه پارسل 109 با میانگین 7/32 سانتی متر و کمترین میانگین قطر برابرسینه نیز در خال گروه پارسل 120 با میانگین 5/5 سانتی متر مشاهده شد. همچنین بیشترین ارتفاع در خال گروه پارسل 120 با میانگین 2/65 متر و کمترین مقدار این مشخصه در خال گروه پارسل 120 با مقدار 2/15 متر مشاهده شد که معنی دار نبود.