اثر پرایمینگ بذر بر برخی مولفه های جوانه زنی بذر کنجد (Sesamum indicum) در شرایط تنش شوری

شوری یکی از مهمترین استرس های محیطی است که در گیاهان مختلف اثرات نامطلوبی روی جوانه زنی بذرها و رشدگیاهچه ها می گذارد. پرایمینگ بذر به عنوان یک راهکار جهت افزایش استقرار گیاهچه به ویژه در شرایط نامطلوب مطرحاست. به منظور بررسی عکس العمل بذرهای پرایم شده گیاه کنجد نسبت به شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالبطرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه جیرفت در سال 1394 انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل و سطوح تنش شوری (0، 3، 6، 9، 12 و 15 دسیزیمنس بر متر) و غلظت های مختلف پرایمینگ بذر (اسموپرایمینگ با کلریدکلسیم (0، 2-، 4-، 6-، 8- و 10- بار) و بدون پرایم( بودند. با توجه به نتایج تجزیه واریانس، پرایمینگ بذر، تنش شوری و اثر متقابل این دو عامل تاثیر معنی داری (P <0.05) بر درصد و سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر نشان دادند. نتایج حاکی از آن است که با افزایش سطوح شوری مولفه های جوانهزنی شامل درصد و سرعت جوانه زنی و شاخص بنیه بذر کاهش یافتند. پرایمینگ اثر تنش شوری را در سطوح 0-3 دسی زیمنس تعدیل کرد اما در سطح بالای تنش تاثیر معنی داری نداشت. بالاترین درصد جوانه زنی و شاخص بنیه بذر مربوط به بذرهایی بود که با محلول 2- بار محلول کلریدکلسیم پرایم شده بود. به طورکلی میتوان نتیجه گرفت پرایمینگ بذر کنجد با (CaCl(2 باعث بهبود شاخص بنیه بذر در شرایط بدون تنش تا سطوح متوسط تنش شوری گردید.