ثبت جهانی هر کشور جهت مطرح شدن در سطح جهانی (مشکلات مدیریتی_انجام مرمت آثار_آموزش مرمت)

ایران کشور تاریخی و هزاران ساله، دارای غنای فرهنگی و معماری است، به نظر می آید ثبت تنها 17 اثر معماری برای کشوری بااین سابقه، و وجود قانونی برای ثبت تنها یک اثر در سال نشان دهنده یک ضعف مدیریتی برای ارسال مدارک آثار معماری به ثبتجهانی در سال های گذشته بوده است. از عوامل دیگر می توان به عدم اصول و قواعد حفظ اصالت و تمامیت آثار معماری مطابق باضوابط بین المللی در برنامه ریزی مرمت و در نهایت سوابق و اصول آموزش تدریس مرمت در مدارس و دانشکده ها در امر تربیتکارشناس فنی مطلع اشاره کرد. از جمله مسایلی که در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد شامل: عدم مدیریت صحیح برایحفاظت از آثار معماری ثبت شده برای جلوگیری از تهدید خروج این آثار از ثبت جهانی و یا رها کردن برخی از آثار معماری بدونبرنامه ریزی مرمتی برای مدت طولانی، رعایت نکردن مرمت های اصولی آثار معماری و نبودن دستورالعمل به طراحان شهری برایرعایت احترام و حفظ حریم آثار معماری در ایران مطابق استانداردهای بین المللی که در نتیجه آن را در معرض غیرقابل قبول بودنبرای ثبت جهانی از نظر معیار انتخاب نموده است، ضعف آموزش مرمت با اصول علمی درست و به روز در دانشکده های این رشته،نبود ارتباط بین دانشکده های ایرانی با هم، و با دانشگاه های خارج از کشور و نبود همایش ها و کنفرانس های بین المللی در امرمرمت آثار معماری، استفاده نکردن از پتانسیل ها و توانمندی دانشگاه ها در اهداف سیاست های حیثیتی- ملی. حال این سوالات مطرح می شود چرا در آموزش مرمت و یا مرمت آثار معماری از رویکردهای نوین کمتر بهره می برند آیا نباید برای مرمت بهتر بیندانشکده های ایران با هم یا با دانشگاه های خارج ازکشور و همچنین سازم ان ها در این زمینه ارتباط وجود داشته باشد و در نهایتبررسی و بازبینی عوامل مهم در نحوه آموزش صحیح برای مرمت اصولی آثار معماری از اهداف این مقاله است.