نقش بکارگیری عناصر و نمادها بر احیای فرهنگ ایرانی در طراحی یک مجموعه فرهنگی نمایشی در قزوین

تیاتر یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین هنرهای هفت گانه است که سرچشمه پیدایش آن به آیین ها و مراسم مختلف مذهبی و اجتماعی برمیگردد. این هنر همیشه بهترین و کاملترین پاسخگوی نیازهای اجتماعی بشر بوده و از این رو یکی از شاخصهای مهم توسعه و پیشرفت کشورها به شمار می آید و لذا ملت های فاقد تیاتر، بی فرهنگ تلقی می گردند. موضوع رابطه فرهنگ و معماری به عنوان یکی از جنبه های رابطه انسان و محیط مصنوع ، و با هدف ارتقاء کیفیت آن ، چالشی است که امروزه، متفکران و معماران با بسترها و زمینه های فکری و محیطی مختلف، با آن مواجهند و مشخص گشته تکیه بر پیشینه کهن یک شهر، پیگیری ارزشهای گذشته یک مرز و بوم، باورهای فرهنگی اجتماعی آن و بکارگیری خلاقانه اصول و قواعد آن، اعتبار - معماری را دوچندان میکند. در این پژوهش، یک مرکز هنرهای نمایشی در قزوین با هدف شناسایی عناصر، نمادها و مفاهیمایرانی و احیای ارزشهای فرهنگ ایرانی طراحی می گردد. احیای فرهنگ ایرانی از طریق شناسایی و کشف مفاهیم، نمادها، عناصر معماری اصیل ایرانی و تحلیل ساختارهای معماری گذشته محقق می گردد. در راستای آزمون فرض پژوهش، ابتدا بوسیله مطالعات میدانی و کتابخانهای و در مرحله بعد بوسیله مصاحبه با اساتید معماری ذیصلاح و خبرگان فرهنگ معماری ایران، پرسشنامه ای شامل مشخصه های احیای فرهنگ تدوین گردید و در نهایت مشخصه های مذکور پس از تبدیل به فضاهای معماری کارآمد، برای اولویت بندی در اختیار دانشجویان و فارغ التحصیلان معماری قرار گرفت. پس از پاسخگویی و جمع آوری پرسشنامه ها، به تحلیل نتایج حاصل از آن و اثبات فرضیه تحقیق به روش استقرایی پرداخته شد. بالاخره، با مشخص شدن برترین اولویت، ملاحظات طراحی معماری بازبینی و اصلاحات و اقدامات لازم در طرح اعمال گردید.