اخلاق مدیریت در قابوسنامه و چهار مقاله نظامی عروضی

متون ادب فارسی گنجینه گرانبهایی است که پاسخگوی بسیاری از نیازهای انسان در زمینههای اجتماعی،اخلاقی، سیاسی و غیره است. بسیاری از آن چه در علوم گوناگون به ویژه علوم انسانی امروزه مطرح است و مورد بحث و بررسی قرار میگیرد، در آن یافت میشود. مدیریت و بحث و بررسی در مورد آن موضوعی است که از دیرباز مورد توجه بوده است که مطالعه تاریخ گذشتگان ما را به نقش و تاثیر مدیریت در ارتقاء یا انحطاط ملتها واقف میگرداند.قابوسنامه، درشرایط مدیریت در جامعه به معنای خاص آن و شامل همه سمتها و مسیولیتهای مختلفی است که انسانها به عنوان مدیر در دورههای مختلف، عهدهدار آن میشوند. عنصرالمعالی و عروضی سمرقندی به مدیریتهایلازم دربارهی نهادهای شاهی، وزارت و دبیر و دیوان و سپهسالاری و کار ویژه اشخاص در جامعهی ایرانی پرداختهاند. چنانچه بررسی بابهای مختلف قابوسنامه حاکی از ژرف بینی و نکته سنجی نویسنده در خصوص ماهیت مدیریت و یاخود قدرت و سیاست است. نظامی عروضی در باب صفات و ویژگیهای لازم برای پادشاه در اصول و رفتار و کردار پسندیده و نیز وظایف شاه نکانی را بیان میدارد که به خوبی نمایانگر اسباب و لوازمی است که امروزه هم در امرمدیریت برای اوامر اداری و حکومت لازم بوده است. در پژوهش حاضر هدف آن بوده است که با واکاوی مهمترین مباحث مطرح شده این دو سخنور در امر مدیریت در معرض دید خواننده قرار گیرد