بررسی رابطه مالکیت نهادی ومالکیت شرکتی بادرماندگی مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران

امروزه در شرکت های سهامی جدایی مالکان از مدیریت موجب به وجود آمدن مشکلات نمایندگی، به علت متفاوت بودن در تابع مطلوبیت هردو گروه می گردد. در این تحقیق به دنبال بررسی رابطه مالکیت نهادی ومالکیت شرکتی بادرماندگی مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستیم. این پژوهش از 2 فرضیه تشکیل شده و شامل یک متغییر وابسته(درماندگی مالی)، دو متغییر مستقل(مالکیت سهامداران نهادی، مالکیت شرکتی) و همچنین دومتغیر کنترلی(اندازه شرکت و اهرم مالی) می باشد. دراین تحقیق، تجزیه و تحلیل جامعی روی رابطه بین رابطه مالکیت نهادی ومالکیت شرکتی بادرماندگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران(شامل 372 سال شرکت) بین سالهای 1389 تا 1392 انجام گرفت. داده های مورد استفاده در این پژوهش از طریق گردآوری اطلاعات صورتهای مالی حسابرسی شده شرکتهای پذیرفته شده در سازمان بورس تهران و همچنین سایت اینترنتی سازمان بورس تهران صورت گرفته است. در تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Excel و همچنین نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها، از رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که نوع مالکیت در ایران عامل مهمی در جلوگیری از درماندگی مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران نیست. استقرار انواع مختلف ساختار مالکیت نمی تواند موجب کاهش تضاد منافع مالکان و مدیران، تعامل مناسب بین آنان و جلوگیری از بوجود آمدن مشکلات مالی(درماندگی مالی) را در پی داشته باشد. با توجه به آزمونهای انجام شده رابطه معناداری بین آنها مشاهده نشد. نتایج آزمونهای انجام شده حاکی از آن است که نوع مالکیت و درماندگی مالی برهم اثرگذار نیستند.