مطالعه نقش واسطه ای سرمایه های انسانی در رابطه خودرهبری کارکنان و چابکی سازمانی مدارس

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش واسطه ای سرمایه های انسانی در رابطه خودرهبری کارکنان و چابکی سازمانی مدارس انجام شده است. روش پژوهش حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی جمع آوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی هست. روش تحلیل این پژوهش از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه مدیران، معاونان، معلمان و کادر اجرایی مدارس دوره اول و دوم ابتدایی ناحیه یک شهرری بوده که با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و روش نمونه گیری طبقهای با اختصاص متناسب، 170 نفر از آنان انتخاب شدند. برای جمعآوری داده ها از پرسشنامه خودرهبری ابیلی ومزاری 1393 ، سرمایه های انسانی نادری 1390 و چابکی سازمانی مرادی 1393 استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمونهای کولموگروف اسمیرنوف T تکگروهی، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، و مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد سه متغیر اصلی پژوهش (خودرهبری سرمایه های انسانی و چابکی سازمانی( با یکدیگر رابطه مثبت و معناداری P<0/01 دارند. مدل یابی معادلات ساختاری نیز حاکی از تاثیر خودرهبری بر سرمایههای انسانی ϒ=0/81 سرمایه های انسانی بر چابکی سازمانی β=0/60 هست. همچنین خودرهبری بهطور غیرمستقیم و با میانجیگری سرمایههای انسانی بر چابکی سازمانی ϒ=039 تاثیرگذار است. نتایج همچنین نشان داده که خودرهبری به طور مستقیم بر چابکی سازمانی تاثیرگذار نیست. نهایتا میتوان اینگونه نتیجه گرفت که ارتقای رفتارهای مبتنی بر خود مسئولیت پذیری و خودآغازگری مانند خودرهبری، نه تنها موجبات رشد سرمایه انسانی را فراهم میکند، بلکه چابکی سازمانی را به واسطه سرمایه انسانی تسهیل میکند