دانش بومی پدافند دفاع غیر عامل در معماری و شهرسازی دوره های تاریخی ایران و نمونه های تکامل یافته این تجربه ها

دفاع شامل دو وجه عامل و غیر عامل بوده که نوع اول مرتبط با سلاح های جنگی و نوع دوم، مجموعه تمهیداتی است که آسیب پذیری مجتمع های زیستی را در مقابل تهاجم به حداقل می رساند. محدوده این پژوهش بررسی پدافند غیر عامل در گذشته تاریخی ایران را در برگرفته و هدف ا زاین نوشتار نشان دادن چگونگی اجرای این تمهیدات در گذشته تاریخی ایران و در برخی موارد، چگونگی بهره گیری روشهای نوین جنگی از این ایده هاست . دانش بومی در هر حیطه، به راه حل های تجربی انسان، برای حل مسایل بر پایه آموزه های از گذشتگان گفته می شود که در هر محیطی با توجه به شرایط ویژه آن می تواند متفاوت باشد در حوزه دفاع نیز با وجود بهره گیری جنگهای امروزی از سلاح های مدرن، بسیاری از ایده های گذشتگاه قابل ارتقا و استفاده است. برای نیل به هدف یاد شده الزامات معماری پدافند غیر عامل تبیین شده و ریشه های آن در گذشته ایران بررسی می گردد و در مواردی نوع الگو برداری کشورهای دیگر از روشها و ریشه های گذشته بررسی شده است که این مورد در واقع کاربرد عملی این پژوهش است دستاورد این ریشه یابی کمک به بومی نمودن مبحث دفاع غیر عامل و استفاه از تجربیات پیشین در طرح ها آمایش دفاعی کلان است