تحلیل رویکرد دولت نهم و دهم نسبت به جهانی شدن فرهنگ بااستفاده از نظریه آشوب

جهانیشدن فرهنگ که از سوی اندیشمندان و تحلیلگران علوم اجتماعی بهعنوان پارادایم اصلی انتهای قرن بیستم و ابتدای قرن بیستویکم مطرح است، از جنبههای گوناگون بررسی شده است. در یکسو عدهای با خوشبینی محض به آن نگاهی پروسه محورانه دارند که از ابتدای زندگی بشریت مطرح بوده و امروزه بهواسطه مطرحشدن انقلاب انفورماتیک بیشازپیش مطرحشده است؛ ازاینرو سرانجام آن را گسترش رفاه، پیشرفت، صلح، دموکراسی برای همگان میدانند؛ اما عدهای دیگر با تاکید بر گسترش روزافزون فقر، درگیریها، انواع تبعیضها و رشد جریانهای افراطی در دوران حاکمشدن عقلگرایی و دموکراسی محوری، نگرشی پروژه محور و بدبینی به این جریان دارند. سوال اصلی که در اینجا مطرح میگردد این است که رویکرد دولت احمدینژاد نسبت به جهانیشدن فرهنگ چه بود و چه عواملی دربروز این رویکرد موثر بودند برای این منظور از چارچوب نظری آشوب و روش توصیفی استفادهشده است. یافتههای پژوهش نشان میدهد تفسیر دولت احمدینژاد از نظام بینالملل، حرکت آن بهسوی آشوب و بینظمی است و این مسیله بیش از هر چیز به جهانیشدن فرهنگ بازمیگردد. بنابراین باید این روند را متوقف ساخت