برنامه درسی و تفکر انتقادی:مطالعه تجارب دانشجویان کارشناسی ارشد

هدف این پژوهش، بررسی تجارب دانشجویان کارشناسی ارشد در ارتباط با مفهوم تفکر انتقادی در برنامه درسی بود. رویکرد پژوهش از نوع کیفی و روش پژوهش پدیدارنگاری است. جهت جمع آوری دادهها از ابزار مصاحبه نیمه ساختارمند استفاده شد. مشارکتکنندگان در پژوهش 15 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه کردستان بودند که از طریق نمونهگیری هدفمند در دسترس انتخاب و فرایند جمع آوری اطلاعات تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. دادههای بدست آمده از این مصاحبهها با استفاده از کدگذاریدر سه سطح باز، محوری و منتخب تجزیه و تحلیل شدند و ضمن ترسیم افق های درونی و بیرونی، در نهایت فضای نتیجه تحقیق حاصل گردید. نتایج بیانگر پنج طبقه توصیفی است که عبارتند از: ماهیت تفکر انتقادی، فرایند یاددهی- یادگیری تفکر انتقادی، خصوصیات آموزش دهنده و آموزش گیرنده تفکر انتقادی، نتایج استفاده از آموزش تفکر انتقادی و عناصر لازم در برنامه درسی، آموزش تفکر انتقادی. همچنین یافتههای پژوهش نشان داد که با فراهم آوردن زمینههای لازم مانند غیر متمرکز کردن ساختار آموزشی و توجه به رشدشناختی فراگیران؛ فراهم نمودن زمینه برای رشد گونه های آموزش یادگیرنده محور و مساله محور میتوان تفکر انتقادی را آموزش داد. در این فرایند لازمهی یک استاد (مدرس) ویژگیهای مانند، انتقاد پذیر بودن، احترام گذاشتن به نظر دانشجو و سعه صدر، و ویژگیهای یک دانشجو(یادگیرنده)، کنجکاوی و پرسشگری است که با ایجاد یک جوی توام با همکاری و همدلی میتوان تفکر انتقادی را در فراگیران بوجود آورد