رابطه ی تجربه ی جمعی در زندگی روزمره و اجتماع پذیر شدن فضا

یکی از مسایل مهمی که امروزه شهر را تحت تآثیر قرار می دهد، مسیله فروکاسته شدن تجربه های جمعی ما به تجربه های شخصی است. خاطره های جمعی، امری مبتنی بر تجربه های زیسته هستند؛ حاصل مشارکت فعال مردم در رویداد های شهری. فرد با هر بار حضور در فضا این تجربه یزیسته را باز تولید می کند و خاطره ی جمعی را شکل می دهد. بنابراین، هدف این پژوهش این است که بکوشد تجربه های زنده و منحصر به فرد را به تجربه های جمعی و تبادل پذیر گره بزند. این پژوهش از نظر فرآیند اجرا در دسته ی پژوهش های کیفی قرار میگیرد، داده های این نوع پژوهشاز طریق مطالعات کتابخانه ای گردآوری شده است. آنچه در نظر است با این پژوهش به آن توجه بیشتری شود، طراحی فضاهای همگانی با کیفیت تر است به گونه ای که فناوری را با عرصه ی عمومی آشتی دهد؛ بدون آنکه ضرورت حمایت و غنی سازی تجربه ی زندگی روزمره را برای مردم، از نظر دور بدارد و در نهایت با ایجاد تجربه های جمعی و همگانی به اجتماع پذیر شدن فضا کمک کند.