بررسی رابطه بین کمالگرایی وخودکارآمدی تحصیلی با اضطراب پیشرفت تحصیلی دردانشجویان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین کمال گرایی و خودکارامدی تحصیلی با اضطراب پیشرفت تحصیلی دانشجویان بود. به لحاظ اهمیت موضوع تحقیق در فرهنگ کشور ما ، بررسی دو مقوله فوق در کنار هم از اهمیت برخوردار می باشد. آزمودنی ها شامل 2000 دانشجوی دختر و پسر دوره ی کارشناسی ارشد شاغل به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 322 نفر انتخاب شدند. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که جهت سنجش کمال گرایی از پرسشنامه (هیل 2004) جهت سنجش اضطراب، آزمون اضطراب پیشرفت تحصیلی(آلبرت و کاپر1960) انتخاب شد،همچنین از پزسشنامه ی خودکارامدی تحصیلی دانشجویان(اون و فرامن1988) جهت سنجش خودکارآمدی استفاده شد. داده های به دست آمده از روش اماری ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین کمال گرایی وخودکارآمدی تحصیلی رابطه معکوس وجود دارد، یعنی با افزایش مولفه های کمال گرایی در فرد، خودکارامدی تحصیلی او افت می کند، همچنین بین کمال گرایی و اضطراب پیشرفت تحصیلی رابطه وجود دارد، به نحوی که هر چقدر نمره اضطراب تحصیلی آزمودنی ها بیشتر باشد، کمال گرایی آنها افزایش می یابد و در نهایت این که بین خودکارآمدی و اضطراب پیشرفت تحصیلی رابطه وجود ندارد.