پیشینه ساخت سلاحهای سرد در ایران از دوران پارینه سنگی تا دوره قاجار

همواره در طول تاریخ، ارتش، چگونگی سازمان نظامی و جنگافزارهای مورد استفاده سربازان نمایانگر نقاط ضعف و قدرت،سرنوشت و ثبات حکومتها بوده و در هر دورهای دستیابی به تکنولوژیهای جدید در زمینههای نظامی تحولات عظیمی در زندگی بشر به وجود آورده است. هنر فلزکاری، به ویژه اسلحه سازی، در ایران قدمت دیرینهای دارد و براساس آثار و مستنداتیکه از کاوشهای باستانشناسی به دست آمده است، پیشینه قدیمیترین ابزارآلات جنگی ایران به دوران پیش از تاریخ)پارینه سنگی( بازمیگردد. هدف از این پژوهش بررسی پیشینه ساخت سلاحهای سرد در ایران است که با رویکرد تاریخی_توصیفی وروش کتابخانهای و میدانی صورت گرفته است. اوج روند سلاحسازی در ایران، در دوران صفوی اتفاق افتاد و نوآوریهای بسیاری در این زمینه به وجود آمد. این روند در دورههای پس از پادشاهان صفوی ادامه پیدا کرد؛ اما دست ساختههایصنعتگران این دوران هرگز به پای سلاحهای دوران صفوی نمیرسند. در دوران قاجار، به دلیل گرایش شدید پادشاهان قاجار به دنیای غرب، تحولات بسیاری در زمینههای روابط خارجی و نظامی به وجود آمد که یکی این تاثیرات، رواج سلاحهای گرمدر ایران بود که باعث شد بسیاری از سلاحهای رزمی گذشته کارایی جنگی خود را در این دوران از دست داده و بیشتر حالتنمادین، رسمی و تشریفاتی داشته باشند؛ با این وجود در این دوره ساخت سلاحهای سرد ادامه یافته، منتها به دلیل اینکه هنر این دوره وابسته به دربار و تحت تاثیر رویکردهای شاه و درباریان بود، بیشتر به ظاهر سلاحها پرداخته شده و به کیفیت فولاد توجه نمیشد.