بررسی فراوانی غرق شدگی در ایران طی سالهای 86- 91

مقدمه: غرق شدگی یکی از حوادث غیر عمدی منتج به آسیب های نورولو ژیک و مرگ به دلیل هیپوکسی می باشد که قابل پیشگیری است. از آنجایی که اولین قدم برنامه ریزی در هرجامعه، اولویت بندی مشکلات سلامت است در این مطالعه به بررسی فراوانی غرق شدگی اشاره می کنیم تا برنامه ریزی صحیح تر در زمینه پیشگیری و کنترل آن درسطح کشور انجام گیرد.مواد و روشها: این مطالعه با استفاده از اطلاعات نظام ثبت مرگ برروی مرگ هایی که به علت غرق شدگی اتفاق افتاده انجام شد. در ابتدا با کمک آمار توصیفی به توصیف مشخصه های غرق شدگی پرداخته شد، این بررسی توصیفی با کمک گرفتن از منابع اطلاعاتی مختلف غرق شدگی در حوادث کشور انجام شده است. بعد از استخراج اطلاعات از منابع مختلف و خارج کردن موارد تکراری، با استفاده از SPSS16 نتایج گزارش شد.یافته ها: فراوانی موارد غرق شدگی در طی سالهای 1386-1391 به ترتیب 1647، 885، 747، 923، 1073، 199 نفر بوده و درکل 1درصد کل حوادث درایران را منجر ب شده است .بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه بیشترین تعداد غرق شدگی در دریا و تابستان رخ داده و بالاترین تعداد سال های از دست رفته مربوط به گروه سنی 10تا 19 سال بوده به نظر می رسد لازم است این ویژگی ها در برنامه ریزی و طراحی مداخلات لازم مورد توجه بیشتری قرار گیرند و با آگاه سازی مردان جوان و نوجوانان از خطرات و دلایل غرق شدگی، آموزش فن شنا، آگاهی افراد به خطر شنا در خارج از محیطهای حفاظت و تقویت سیستم امداد و نجات بتوان تا حدی زیاد باعث کاهش وقوع غرق شدگی در کشور شد.