بازنمایی پوشاک دوره ساسانی، بر اساس مقایسه تطبیقی نقوش برجسته و ظروف

در دورههایی از زمان، واقعیت و ظهور و بیان آن با استفاده از میانجیهایی صورت میگیرد که بازتاب ذهنی یکی ازاین موارد بوده است. هنر، خلق بستری متعالی برای اندیشههای انسانی است که همواره در طول تاریخ، ایران، مبدع بسیاری از شیوهها در زمینه هنر بوده است، شیوههای هنری که در دوران ساسانیان به اوج خود رسیده، از طرفی اهمیتیکه پوشاک در طول تاریخ بشری داشته، واقعیتی غیر قابلانکار است. پوشاک در دوران ساسانی، نشاندهنده منزلت اجتماعی افراد بوده و با توجه به درباری بودن هنر در این دوران، در آثار هنری مانند نقوشبرجسته و فلزکاری با لباسهاییمواجه هستیم که به لحاظ تزیین و زیبایی در اوج بودهاند. در این مقاله با استناد به منابع مکتوب تاریخی، به زمینهای که هنر برای بروز و خودنمایی پوشاک ایجاد کرده، پرداخته شده است. پرسشی که در اینجا مطرح میشود این است که چه شباهتهایی بین این دو هنر از منظر پوشاک وجود دارد و هنر، چگونه برای این واقعیت بیرونی زمینه بروز و ظهورایجاد میکند. در این پژوهش با رویکرد توصیفی- تحلیلی، و به روش کتابخانهای، ابتدا به معرفی این دو هنر و نهایتا زمینههای بازتاب پوشاک در آنها پرداخته خواهد شد. نتیجه حاصل از پژوهش نشان میدهد که این دو هنر در اوج اسطورهای بودن، به گونهای واقعنمایانه نیز هستند.