هویت مکانی و نحوه بازشناسی آن در محیط های مسکونی

پس از دوران مدرن و با ساختو سازهای صورت گرفته برای تامین مسکن که به ویژه در کشورهای در حال توسعه همچون ایران، عمومابر پایه تقلید از جوامع غربی و بدون توجه به همخوانی محیط های ساخته شده با هویت ساکنین آنها صورت گرفته است، جامعه امروز با مسالهجدیدی به نام بحران هویت روبرو است. در این زمینه نقش محیط سکونت انسان به عنوان نخستین کانون شکلگیری هویت وی بسیار حایزاهمیت است. بر خلاف سکونتگاه های سنتی که نوعی احساس تعلق را در ساکنین خود پدید می آورد، آنچه امروز با آن روبرو هستیم نه سونتگاهبلکه صرفا سرپناه و محل اقامت است. با توجه به اهمیت مساله هویت و نقش مکان در شکلگیری هویت انسان، در این مقاله با استفاده از روشمطالعه کتابخانه ای و با ارایه تعریفی جامع از مساله هویت و چگونگی شکل گیری هویت انسان در رابطه با مکان، به بیان عوامل تاثیرگذار در ایجادحس تعلق نسبت به مکان پرداخته میشود تا با بهبود کیفی محیطهای مسکونی شاهد ایجاد حس تعلق و احساس مسیولیت بیشتر ساکنیننسبت به محیط سکونت خود باشیم. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه ی تحقیق مرور متون و منابع استفاده گردیده است.