نگاه سنتی و مدرن در بررسی مفهومی هویت معماری ایرانی اسلامی

انسان سنتی و مدرن هریک دارای دغدغه های متفاوت و معماری متفاوت میباشند و شاید تنها وجه اشتراک آنها بهره گیری از معماری به مثابه ناله ی انسان دردمند باشد. انسان سنتی خود را در مکانی یافته، که از اصل خویش به دور است و در پی هویت خود، خارج از این جهان است. اما، انسان مدرن خواستار جهانی ست خود ساخته، درواقع در این دیدگاه، مقوله مذهب کمرنگ جلوه می کند. بسیاری از معماران امروز ما در باب چنین مقوله هایی دچار اختلاط مباحث و معادل گزینی های ناکارآمد شده اند. برای درک چگونگی تعامل میان انسان و هویت با مفاهیم فوق الذکر، مقاله حاضر به بررسی اجمالی خط مشی و نظریات مرتبط پرداخته است. برای رسیدن به این مهم از روش تفسیری-تاریخی با استفاده از تدابیر تحلیلی-مقایسه ای به تحلیل جایگاه این مفاهیم در متون تخصصی معماری پرداخته شده و نهایتا برای بازیابی هویت گم شده به بیان اهمیت نقش نوآوری و خلاقیت همراستا با ارزشهای سنتی و جایگزینی آن با اقتباس صرف و بدعت گذاری بی هدف می پردازد.