توسعه پایدار در شهر ایرانی- اسلامی

شهر محل زندگی انسان هاست و با توجه به حجم کوچکش در سطح جهان بیش از نیمی از جمعیت جهان را در خود جای داده است. شهرها برای اینکه محلی از آرامش و آسایش افراد و ساکنان خود باشند نیاز به مدیریت و توسعه همه جانبه در سطوح مختلف زندگی شهری دارند. یکی از آرزوهای دیرینه انسان زندگی و زیستن در جامعه ای است که توام با طراوت و اینده ای بهتر است ، لذا تحقق آن در بستر مکانی شهراسلامی می تواند باشد و بیشتر تحقیقاتی که در باره نقش عامل مذهب در پیدایش شهرها به تحقیق پرداخته اند ، در میان ادیان بیش از همه بر ارتباط دین اسلام با توسعه شهری تاکید کرده اند و با توجه به اینکه یکی از مباحث مهم و اولویت های اول برنامه ریزی کشورها و مناطق مختلف جهان رویکردها و استراتژیک های توسعه پایدار شهری بوده ، و در مجموع نزدیک به چهار پنجم از منابع جهان در شهرها که تنها یک پنجاهم سطح زمین را اشغال کرده اند، به مصرف می رسد.با مطالعات انجام شده مشخص شد که معماری و شهرسازی ایرانی- اسلامی و اصول و معیار های حاکم بر آن با ویژگی ها و مشخصه های توسعه پایدار شهری همخوانی داشته و پایداری در آن بیش از معماری و شهرسازی مدرنی است که امروزه بر شهرهای ایران حاکم شده است.