برنامه ی درسی تربیت دینی پیشرو درعصرجهانی شدن: مبنای نظری برای نظام آموزش و پرورش عمومی ایران

یکی ازمهمترین نتایج و دستاوردهای جهانی شدن که به واسطه پیدایش و گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات درجهان امروز حادث شده است پدیده ی فشردگی زمان و مکان است که منجر به پیدایش جهان بدون مرز گردیده است پدیده ای که موجب بروز تغییرات اساسی درساختارهای سنتی زمانی و مکانی درقلمروفرهنگ تربیت و علی الخصوص درحوزه تربیت دینی و به ویژه برای نظام های تربیتی شدیدا دینی مانند نظام تعلیم و تربیت عمومی ایران گردیده است ازانجا که معمولا برنامه های درسی تربیت دینی درتمامی جوامع به دنبال تحکیم تفکیک و تعیین بخشی به ایین و دین موردنظر خویش هستند به نظر می رسد که این رویرکد باویژگی جهان بدون مرز و پدیده ی فشردگی زمان و مکان درعصر جهانی شدن درتضاد و تعارض باشد بنابراین این رابطه پرسش اساسی آن است که ایا میتوان رویکردکارامد نو وپیشروی را که بتواند رویکرد جایگزینی برای رویکرد مکان -محور و تعین نگرسنتی دربرنامه درسی تربیت دینی ارایه کرد مقاله حاضر با بررسی مفهوم تربیت دیانت و ویژگی های عصرجهانی شدن به دنبال ارایه رویکرد جدید و پیشرو دربرنامه ی درسی تربیت دینی تحت عنوان رویکرد برنامه درسی تربیت دینی فضا محور به عنوان جایگزینی برای رویکرد سنتی مکان محور می باشد