بررسی تاثیر هویت مکانی سکونتگاه های جدید بر میزان مشارکت اجتماعی شهروندان نمونه موردی : مسکن مهر رشت

در عصر حاضر مشارکت اجتماعی و استفاده از سرمایه های اجتماعی از مباحث مهم در خلق فضاهای شهری وسکونتگاهی محسوب میشود و نادیده گرفتن آن میتواند منجر به خلق فضاهای شهری بیهویت و مشکلدار گردد. مسیلهای که بسیاری از سکونتگاههای جدید از جمله مسکن مهر با آن به طور جدی دست و پنجه نرم میکنند. وجودنگاه کمی صرف به بحث مسکن و نادیده گرفتن مسایل کیفی و نقش مشارکت ساکنین از جمله مواردی است که به تشدید بحران هویت در این سکونتگاهها دامن زده است. احساس تعلق مکانی و مشارکت اجتماعی میتواند پیوندیبین ساکنین یک محله و سکونتگاه ایجاد نماید که به خلق یک فضای سکونتگاهی با هویت بیانجامد. حس تعلق به مکان را می توان رابطهای عاطفی و پر معنا بین شخص و مکان توصیف کرد، پیوندی احساسی که مردم آن مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت بدان ارزشمند بدانند. در حقیقت احساس تعلق به مکان شاخصی است که از طریقآن می توان میزان متمایز بودن آن مکان برای مردم، نسبت به دیگرمکانها را سنجید. عدم احساس هویت جمعی و تعلق گروهی باعث می گردد که آنها تمایلی به برقراری روابط اجتماعی و مشارکت نداشته باشند. مشارکت، کیفیتاجرای برنامه های شهری و بهره وری را افزایش می دهد. یکی از عرصه هایی که شهروندان می توانند در آن مشارکت کنند،مشارکت در شکلگیری فضاهای شهری و سکونتگاهی است. این پژوهش به دنبال واکاوی روابط بین مشارکت، حس تعلق به مکان، طبقه اجتماعی ساکنین و مدت سکونت در محله است و بدین منظور مسکن مهررشت به عنوان نمونه پژوهی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در این تحقیق از میان ساکنین بالای 20 سال این محدوده ، با استفاده از فرمول کوکران،تعداد 400 نفراز طریق نمونه گیری تصادفی به عنوان جامعه آماریانتخاب شدند که مورد مطالعه قرار گرفتند ، داده های جمع آوری شده از طریق پرسشنامه، با استفاده از نرم افزارSPSS توصیف و تحلیل شده اند. برای سنجش رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شده است. .نتایج پژوهش در مسکن مهر رشت حاکی از آن است که بین مشارکت و تعلق مکانی ساکنان رابطهضعیف،مستقیم و مثبت وجود دارد.اما بین مشارکت و طبقه اجتماعی رابطه قوی ،مستقیم و مثبت است و بین مشارکت و مدت سکونت رابطه متوسط،مستقیم و مثبت است.