پیشگیری از بزه دیدگی اطفال و نوجوانان در حقوق ایران

بزه دیدگی اطفال و نوجوانان انواع مختلفی دارد. بزه دیدگی جسمی،اعمال هر گونه خشونت که به قصد آزار جسمی و یا به نیت آن راگویند. بزه دیدگی عاطفی که بیرحمانه ترین و مخربترین بزه دیدگی است به طرق مختلفی اعمال می شود. بزه دیدگی جنسی عبارتاست از تحمیل اعمال جنسی علیه اطفال و نوجوانی که فاقد تحول شناختی- هیجانی و جسمی است. بزه دیدگی از نوع بی توجهی و غفلت،از طریق بی توجهی نسبت به تحصیل، روان و عاطفه طفل و نوجوان و نیازهای پزشکی و سلامت طفل و نوجوان رخ میدهد. افزایش نرخبزه دیدگی اطفال و نوجوانان با توجه به اثرات سوء ماندگار آن بر روح و روان طفل و نوجوان از یک سوء و تهدید جامعه از طریق ایجاد حسناامنی و اینکه معمولا بزه دیدگاه امروز بزهکاران فردا هستند. ارایه سازوکارهایی برای مهار و پیشگیری از این پدیده را ضروری می سازد. درکاهش آمار بزه دیدگی اطفال و نوجوانان، لازم است قانونگذار در مواردی به جرم انگاری متوسل شده، ارتکاب برخی اعمال از جمله تشویقاطفال و نوجوانان به فساد و فحشاء را مستوجب مجازات نماید. آثار سوء اخلاقی ارتکاب جرم بر طفل و نوجوان باید مورد توجه قرار گیرد.تسریع در رسیدگی به جرایم علیه اطفال، تشدید مجازات مرتکبان جرم علیه اطفال و نوجوانان و اعطای جنبه ی عمومی به کلیه جرایم علیهاطفال و نوجوانان، نقش موثری میتواند در کاهش بزه دیدگی این دو قشر نیازمند به حمایت ایفا نماید.