حق دسترسی به اطلاعات آزاد در اسناد بین الملل

در خصوص جایگاه دسترسی به اطلاعات در اسناد بین الملل می توان به ماده 11 توصیه نامه اصول ژوهانسبورگ اشاره کرد که بیان می دارد: هرکس حق کسب اطلاعات از مقامات دولتی را داراست؛ از جمله اطلاعات در ارتباط با امنیت ملی، این مطالعه به بررسی حق دسترسی به اطلاعات آزاد به اسناد بین الملل می پردازد. روش مورد استفاده در این پژوهش به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و برای جمع آوری اطلاعات از رویکرد اسنادی استفاده شده است. در این زمینه می توان بحث نمود که هیچ محدودیتی بر این حق را نمی توان بر پایه امنیت ملی تحمیل کرد اهمیت آزادی اطلاعات، به عنوان یک حق بنیادین بشری، در نخستین مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1946 و نیز در قطعنامه (59)، چنین به رسمیت شناخته شده است. در اسناد بین الملل اطلاعات، یکی از حیاتی ترین مسایل برای بقای دموکراسی است. اگر مردم از آنچه در جامعه در حال وقوع است اطلاع نداشته باشند و اقدامات حاکمان از دیده ها پنهان باشد. مردم قادر به ایفای نقشی معنادار در امور اجتماعی نخواهند بود. از این لحاظ حق دسترسی به اطلاعات صرفا شامل دسترسی به اطلاعات موجود در نزد نهادهای دولتی نمی شود و اطلاعات موجود در نزد سازمان های خصوصی را نیز در بر می گیرد.