تصویرگری عشق و دنیاگروی در اشعار عرفانی

در این مقاله به بیان و تفسیر گزیده ای از اشعار عرفانی برخی از شاعرانی که از استوانه های سرآمد شعر و شاعری این سرزمین به شمار می آیند، و در مقوله عشق و دنیا و چالش میان آن دو قلم زده اند، می پردازیم. چالش متصور این گونه است که توجه استقلالی به دنیا مانع حصول عشق حقیقی و درک حضور معشوق بوده و چاره ای جز این نیست که برای وصل به هریک باید از دیگری گذر کرد. هدف این نوشتار که به صورت توصیفی – تحلیلی نگارش شده، بیان مقصد و هدف سالک و جایگاه دنیا و میزان اهمیت و چگونگی توجه به آن در دستیابی به آن هدف، در اشعار عرفانی و اخلاقی شاعران است و مهم ترین دست آورد این تحقیق همراهی مقام های عرفانی فنا و بقا، حضور و غیبت، ترک و درک، فراق و وصال، حجاب و شهود در اشعار عرفانی است، هم چنین تاثیر معرفت در دریافت حقیقت حقه و رابطه ی سوز دل، راز و نیازهای شبانه و توجه به سحر، در تنویر باطن عارف و دریافت حق است و بی توجهی و عدم وابستگی به دنیا مسیر اصلی برای درک حضور است ، همچنینان هم زبانی شعرای بزرگ در این راستا دارای اهمیت ویژه است.