مطالعه تطبیقی تابعیت اکتسابی در حقوق ایران، انگلستان و فرانسه

تابعیت،ازجمله اندیشه های مبنایی درساختارکشورهامی باشد،زیرا سازمان دهی یکی ازارکان تشکیل دهنده ی حاکمیت- رکن ملت رابرعهده دارد.تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و ضرورت جابجایی افراد در کشورها و در مواردی کسب تابعیت جدید، حکومت ها را ناگزیر به اصلاحات قانونی و ایجاد شرایط مساعدتر و متناسب تر با تحولات جدید نموده است بر همین اساس نظام های حقوقی فرانسه و انگلیس ، به واسطه توسعه تدریجی اصول قانونی مربوط به تابعیت واتخاذ آناصولت وسط قوانین داخلی، وهمچنین تاحد ممکن احترازازموارد بی تابعیتی، ابرازعلاقه به اجتناب از تبعی ضدراموررا جعبه تابعیت و... در طی سال های اخیر با اتخاذ سیاست های راهبردی جدید و مبتنی بر اصول جدید حقوقی تا حدودی کسب تابعیت اکتسابی و قهری را متناسب با تحولات جدید نموده اند این در حالی است که نظام حقوقی ایران برغم آنکه به دلیل موقعیت جغرافیای سیاسی خود همواره با چالش مهاجرت و کسب تابعیت اکتسابی و قهری مواجه بوده است همچنان نتوانسته است با بروز رسانی قواعد مربوطه، سیاست های راهبردی موثر و متناسب را اتخاذ نماید.آنچه در این پژوهش مورد توجه قرار گرفته است بررسی سیر تحولات در کسب تابعیت در کشورهای ایران، انگلیس و فرانسه و بررسی چالش های حقوقی ایران در این زمینه میباشد