تاثیر زوال مبنای خیار غبن بر تداوم آن

خیارات یکی از احکام عمومی قراردادها محسوب می شود که مباحث متعددی حول آن مطرح شده است. یکی از خیارات رایج خیار غبن است که معمولا در خصوص مبنای آن دو رویکرد ابتنای آن بر اراده ضمنی و قاعده لاضرر مطرح است. یکی از مسایل مطرح شده در بابخیار غبن این است که اگر مغبون حاضر به دادن تفاوت قیمت واقعی مورد معامله و ثمن معامله شود چه تاثیری در حق مغبون بر فسخ معامله می گذارد. این مقاله در نظر دارد با رویکرد تحقیقی توصیفی و تحلیلی این موضوع را به محک بحث و ارزیابی بگذارد و به اجمال میتوان گفت اصرار بر فسخ معامله در صورت اعلام آمادگی غابن به دادن مابه التفاوت خصوصا در فرضی که وی عالم به تفاوت قیمت نبوده است نه تنها در تضاد با مبنای لاضرری خیار است بلکه در شرایطی ممکن است به منزله رفتار با سوء نیت و سوء استفاده از حق قلمدادشود.