شناخت چگونگی استفاده بهینه از اوقات فراغت و تاثیر آن در تعلیم و تربیت کودکان

این پایاننامه با هدف شناخت چگونگی استفاده بهینه از اوقات فراغت و تاثیر آن در تعلیم و تربیت کودکان و با استفاده از منابع کتابخانهای و به روشهای توصیفی و تحلیل محتوا به نگارش درآمده است. منظور از اوقات فراغت فرصتهایی است که انسان مسیولیتپذیر هیچگونه تکلیف یا کار موظفی را عهدهدار نبوده، زمان در اختیار اوست تا با میل و انگیزه شخصی به امر خاصی بپردازد. در مورد نحوه گذراندن بهینهاوقات فراغت باید گفت که در گذشته این اوقات به صورت کار و بازی توامان انجام میپذیرفته که بیشتر به خاطر مذهب و اعمال آن این زمان را میگذرانیدند، ولی در طول تاریخ و تحولات جوامع، به تدریج کار و بازی از همدیگر جدا شدند و اهمیتی که بشر برای اوقاتفراغت خود قایل شد انواع هنرها و بازیها و... بسط و توسعه باورنکردنی پیدا کردند. آسیب شناسی اوقات فراغت بر تعلیم و تربیت کودکان نشان میدهد که اوقات فراغت فرصت طلایی است که میتوان زمینه مناسبی برای رشد و بالندگی کودکان را فراهم آورد به شرط آنکهقدرش را بدانیم و با بیتوجهی از کنارش نگذریم. اوقات فراغت همواره بستر مناسبی برای بروز خلاقیتها و نوآوریهای کودکانه است. چون ذهن انسان به فعالیت موظفی مشغول نیست، لذا میتواند فارغ از قالبهای از پیش طراحی شده به مسایل مورد علاقه خود بپردازد. انساندر اوقات فراغت آزادانه میاندیشد و در حل مسایلی که در حوزه شناختی او مطرحند از تفکر خلاق بهره میگیرد و همین خمیرمایه نوآوریها و اختراعات بشری است. اوقات فراغت باعث رشد، بالندگی، خودباوری و خودکارآمدی کودکان میشود، همچنین اوقات فراغتتضمینکننده سلامت و بهداشت روانی انسان است و اشتغال مستمر و بدون وقفه فکری و عملی موجب خستگی جسمی و ذهنی میگردد، به گونهای که فرد نشاط و سرزندگی خود را از دست میدهد و در مواقعی زمینه را برای بروز بسیاری از اختلالات روانی و کجرویها موجبمیشود. اوقات فراغت با شخصیت و زندگی معنوی و فرهنگی افراد ارتباط مستقیم دارد؛ چرا که از سویی از فرهنگ جامعه تاثیر میگیرد و از سوی دیگر بر آن تاثیر میگذارد. اهمیت اوقات فراغت در تعلیم و تربیت نشان میدهد حکمت محصول فرصت فراغ است و ابتکار و نوآوری، در اوقات فراغت و فضاهای باز فکری فرصت بروز و ظهور مییابد.