رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین با طفره روی اجتماعی (مورد مطالعه: شهرداری اصفهان)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین با طفره روی اجتماعی در سال 1395 انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان شهرداری اصفهان به تعداد 1561 نفر تشکیل دادند که از این تعداد، 307 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان (1970) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه چندعاملی رهبری باس و اولیو (2000) با 20 گویه، پرسشنامه طفره روی اجتماعی جورج (1992) با 10 گویه بر اساس مقیاس 5 درجه ای طیف لیکرت بود که روایی صوری آن توسط چندنفر از پاسخگویان تایید و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.941 و 0.918 برآورد شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری تحول آفرین و مولفه های آن (نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی و ملاحظات فردی) با طفره روی اجتماعی رابطه معنادار و معکوس وجود دارد. یافته های حاصل از رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که در سبک رهبری تحول آفرین بهترین پیش بینی کننده طفره روی اجتماعی ، نفوذ آرمانی و انگیزش الهام بخش بود.