مقایسه عملکرد سیستم های سازه ای مهاربندی همگرا و واگرا در خرابی پیش رونده ساختمان های فولادی

خرابی پیش رونده وضعیتی است که در آن بروز یک خرابی موضعی در یک عضو سازه ای منجر به شکست اعضاء مجاور آن و فروریزش های اضافی در ساختمان می شود، مدل کردن پاسخ ساختمان ها در برابر خرابی پیش رونده، نظر پژوهشگران بسیاری را در دو دهه گذشته به خود جلب کرده است و تلاش هایی برای توسعه روش های تحلیل و طراحی در برابر این پدیده صورت گرفته است. رویکرد پژوهش حاضر بر مقایسه رفتار اعضاء و کل سازه در ساختمان های با مهاربندی واگرا با مهاربندی همگرا می باشد. برای این منظور ساختمان های 3، 5 و 7 طبقه با سیستم دوگانه متوسط طراحی و مدل سازی شده است. در ادامه این ساختمان ها برای حالت های مختلف حذف ستون تحلیل و بررسی شده است. تحلیل ها برای حذف ستون در ساختمان ها به صورت استاتیکی غیرخطی و بارگذاری از نوع ثقلی انجام شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که پدیده خرابی پیشرونده و حذف ستون در ساختمان های مهاربندی مخصوصا در دهانه های بدون مهاربند خطرپذیری بالایی دارد. در نهایت اینگونه نتیجه می شود که پتانسیل خرابی پیشرونده در ساختمان ها مهاربندی واگرا بیشتر است.