ارزیابی زیست محیطی اماکن تفریحی- گردشگری منطقه آزاد انزلی

فعالیت گردشگری امروزه به عنوان یکی از مهمترین و پویاترین فعالیت ها در جهان مطرح است. پدیده گردشگری ساحلی بعد از جنگ جهانی دوم در اروپا رونق گرفت و کم کم به همه کشورهای جهان که به دریا راه دارند از جمله ایران (سواحل دریای خزر) گسترش یافت. از این رو در این تحقیق منطقه آزاد انزلی به عنوان یک تفرجگاه ساحلی با مطالعه اسناد و برداشت های میدانی به روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و با شناخت و تعیین نقاط قوت، ضعف راهکارهای برنامه ریزی توسعه گردشگری ساحلی در آن منطقه ارایه گردیده است. در سال 75 منطقه ویژه اقتصادی بندر انزلی در دو بخش جداگانه تعیین گردید و در سال 82 منطقه ویژه اقتصادی انزلی به منطقه آزاد تجاری صنعتی انزلی بدل شده که مساحت 3200 هکتار خشکی و تا عمق 2 کیلومتر از دریا در طول 20 کیلومتر از حاشیه دریای خزر را شامل می شود. کمبود تاسیسات اقامتی تفریحی- ورزشی، پذیرایی، بهداشتی، پراکنش ناهنجار هتل ها و اقامتگاه های گردشگری، فصلی بودن فعالیت های گردشگری و مدیریت غیرحرفه ای برخی از مشکلات در وضع موجود می باشند. اماکن اقامتی در ساحل منطقه آزاد انزلی در فصول گردشگری (بهار و تابستان) باعث بوجود آمدن پیامدهای زیست محیطی نظیر آلودگی آب دریای خزر و تشدید آن، امکان پیشروی آب دریا خزر، احتمال بروز پیامدهای منفی فرهنگی- اجتماعی، اختصاص محدوده ای از طرح به دفع زباله های شهری در منطقه می شوند.