ارتباط بین معماری پایدارو مزرعه عمودی،در کلانشهرها

پس از انقلاب صنعتی و شروع زندگی ماشینی ، انسان و سبک زندگی او دچار تحول شد ؛ از طرفی مشکلات اقتصادی ، اجتماعی و از طرفیمشکلات زیست محیطی انسان را به فکر ازسرگیری ارتباط با طبیعت انداخته و به همین منظور تلاش شد که ساختمان ها به طوری طراحیشوند که استفاده از منابع جدید به حداقل برسد و بتوان در پایان عمر مفید ساختمان از آن به عنوان منبعی برای ایجاد سازه های دیگر بارهبرد. گرچه این اصل بیشتر به ساختمانهای جدید اشاره دارد ولی باید به خاطر بسپاریم که مرمت و احیاء وضعیت ساختمان های فعلی درراستای کاهش اثرات زیست محیطی به اندازه روش ساخت ساختمانهای جدید حایز اهمیت است. باید بدانیم تعداد منابع برای ایجاد محیط هایمصنوع جدید در جهان محدود است و نمی توان برای بازسازی و ساخت هر نسل از ساختمان ها، مقدار جدیدی از آنها را مورد استفاده قرار داد.استفاده مجدد می تواند در مسیر استفاده از مصالح بازیافت شده یا فضاهای بازیافت شده شکل بگیرد. همچنین تغییر در راهکارهای نوین درایجاد یک ساختمان با معماری سبز یکی دیگر از راه های کاهش استفاده از منابع جدید است که گرچه هزینه ها و مشکلاتی باه همراه دارد بااین حال مزایای حاصل از استفاده مجدد از این ساختمان های بزرگ در کنار یکدیگر و درون یک محیط شهری می تواند بر این مشکلات وهزینه ها غلبه کند. مزارع عمودی به عنوان تازه ترین دستاورد این سبک از معماری به بازسازی ارتباط میان انسان و معماری پایداردرکلانشهرها می پردازد به نوعی که در کنار حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی راهکاری نوین در جهت ایجاد فضای سبز درساختمان ها می باشد تا علاوه بر داشتن یک معماری ارگانیک بتوان از محصولات موجود در مزرعه عمودی استفاده کرد که با این عمل بهنوعی خودکفایی جامعه در باب محصولات کشاورزی را هم حل نمود.