گونه شناسی مفهومی عدالت در نظریه های برنامه ریزی شهری در چهارچوب رویکردی میان رشته ای

عدالت یکی از اصلی ترین اهداف برنامه ریزی شهری محسوب می شود از این رو مفهوم کلی عدالت نزد متخصصان و اندیشمندان در طول دوره های مختلف از پذیرش و محبوبیت چشمگیری برخوردار بوده و حاصل آن نیز مجموعه ای بزرگ از نظریه های مختلف و متنوع بر مبنای مفهوم عدالت در عرصه شهر است اما به دلیل ماهیت میان رشته ای عدالت بردشات ها از این مفهوم تبیین و شیوه پیاده سازی آن در برنامه ریزی شهری نه تنها یکسان نبوده بلکه حتی گاهی متناقض بوده است بنابراین مقاله حاضر به دنبال گونه شناسی نظریه های عدالت در بستر مطالعات شهری و سنخ شناسی مفهومی و معرفت شناسانه این نظریه ها با هدف تبیین مفهومی خط سیر نظریه های برنامه ریزی شهری نظریه های درون زا است این مهم با مرور نظام مند آرای عدالت محور در شهر و با بهره گیری از چارچوب فرانظری آلمندینگر در عرضه عدالت پژوهی و در قالب پنج محور موضوعی محقق شده که می تواند علاوه بر مشخص کردن چارچوبی برای حرک زمینه نظریه پردازی در این عرصه را نیز فراهم کند در این راستا از روش شناسی کیفی به عنوان راهبرد پژوهش و از تکنیک های متون پایه ای چون مرور نظام مند مطالعه ثانویه گونه شناسی به منظور جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است